Filmy, które oglądali nasi rodzice i dziadkowie, nie były w mediach cyfrowych, ale w media analogowe, takie jak film, które z biegiem czasu stopniowo ulegają degradacji, co wymaga ich nawrócenia. Jaki jest koszt konwersji szpul o średnicy 8 mm, 16 mm, 35 mm lub nawet większej? Jakiej rozdzielczości odpowiadają stare filmy? Jeśli chcesz wiedzieć, czytaj dalej.
Tradycyjnie kino było nagrywane w formacie filmowym, są to szpule, które przechowują w każdej jego sekcji klatki filmu, który był wyświetlany z dużą prędkością w kinach. Domowi użytkownicy przez lata korzystali z aparatów z taśmą 8 mm, podczas gdy w kinie oglądali filmy nagrane na 16, 35, aw niektórych przypadkach nawet na 50 mm. Jednak zwykle myślimy, że filmy z przeszłości są nagrywane w niższej rozdzielczości, tylko dlatego, że są starsze. Dlatego zdecydowaliśmy się porozmawiać na temat, który jest niezwykły w HardZone, ale który ma wiele wspólnego z ewolucją sprzętu.
Od filmu do pikseli, czy tak stare filmy są konwertowane na cyfrowe?
Digitalizacja starych filmów stała się obowiązkiem dystrybutorów od momentu, gdy umożliwiły to nośniki przechowywania danych i cyfrowej reprodukcji wideo. Szczególnie ze względu na fakt, że folia z czasem ulega degradacji i ostatecznie traci swój pierwotny kolor, a szpula może z czasem zostać nawet całkowicie utracona. Teraz proces nie jest tak prosty, jak się wydaje i ma związane z tym problemy.
Koncepcja równych linii na mm
Klatka filmu 35 mm ma szerokość 36 mm i wysokość 24 mm, czyli 864 mm 2 w sumie, ale musimy uchwycić różnicę w pigmentach na filmie. Dlatego nie możemy skojarzyć, że każdy milimetr jest równoważny pikselowi, ponieważ nie mielibyśmy wystarczającej ilości informacji, ale musimy maksymalnie zwiększyć rozmiar każdej klatki, aby uzyskać wszystkie możliwe informacje.
Cóż, w filmie rozdzielczość nie jest liczona w pikselach, ale w tym, co nazywamy parzystymi liniami na milimetr. Oznacza to liczbę czarno-białych linii, które można rozróżnić za pomocą oka lub czujnika optycznego. Tak więc ostatecznie każdą z linii można zidentyfikować jako parę pikseli. Co pomoże nam w digitalizacji kadru. Jednak w tamtym czasie istniały różne rodzaje rozdzielczości w tym zakresie iw końcu konieczne było stworzenie standardowej rozdzielczości do konwersji na cyfrową.
Tak więc film 35 mm według dzisiejszego standardu konwertuje każdą klatkę na 4096 x 2160 pikseli, a film 16 mm na 2048 x 1080 pikseli. Zwróć uwagę, że te rozdzielczości są bardzo podobne do rozdzielczości telewizyjnych, ale nie są dokładnie takie same. . Nawiasem mówiąc, mamy dziś takich reżyserów filmowych jak Quentin Tarantino czy Cristofer Nolan, którzy nagrywają na taśmie 70 mm, co przy digitalizacji przekłada się na rozdzielczość równą 8K.
Ile kosztuje film w megabajtach?
Digitalizacja filmu oznacza konieczność przechowywania go na urządzeniu pamięci masowej komputera, np SSD lub Dysk twardy. Chociaż wersje, które wychodzą w kraju lub za pośrednictwem transmisji strumieniowej, będą miały niższą rozdzielczość niż kopia wzorcowa i będą uzyskiwane z gorszą jakością, konieczne jest zachowanie filmu w całej jego pierwotnej świetności do przyszłych wydań, aby nie został utracony.
Zaletą przechowywania danych w formie cyfrowej jest to, że materiał nie ulega degradacji, złą rzeczą jest to, że pracując z danymi dyskretnymi potrzebujemy dużej pojemności i dlatego stare filmy, mimo że otrzymujemy je w skompresowanym wideo kodeki do dystrybucji za pośrednictwem platform streamingowych lub do sprzedaży na płytach.
Załóżmy na przykład, że chcemy zrobić cyfrową wersję Titanica i że została ona nagrana na taśmie filmowej. Jest to film, który trwa 194 minuty i został nagrany w 35 mm, jeśli zrobimy odpowiednie obliczenia, zobaczymy, że każda surowa klatka wspomnianego filmu zajmuje 25 MB, w jednej sekundzie są 24 FPS i mogłoby być dwukrotnie, gdyby miało zostały nagrane w stereo dla kin 3D, które wówczas nie istniały. W sumie w ciągu sekundy masz 607 MB zajętych informacji, a minutę przechowujesz w 35.59 GB. Dlatego finalny film w swojej zdigitalizowanej wersji bez strat w porównaniu z filmem oryginalnym zająłby docelowo 7 TB pamięci na zapisanie informacji wizualnych i to bez dźwięku.
