Wanneer de eerste Xbox uitkwam, leek het iedereen vreemd om een console te zien op basis van een processor en een pc-grafische kaart. Tot die tijd werden consolechips exclusief voor die systemen gemaakt. Vandaag hebben we PlayStation en Xbox met dezelfde technologie als op onze computers. Namelijk die van AMD. Echter, we kunnen niet installeren Dakramen en raamkozijnen op een console en gebruik het als een computer. Wat heeft het voor zin als ze in feite pc-hardware gebruiken?
Als we kijken naar de technische specificaties van onze PlayStation 5 of Xbox Series zien we dat de centrale CPU binnen zijn enorme chips zijn 8 kernen van Zen 2-architectuur. Hetzelfde gebruikt in AMD's Ryzen 3000- en 4000-chips voor pc. We kunnen deze consoles echter niet gebruiken alsof het een computer is en ze zijn beperkt in hun speelse functie.
Waarom kan ik Windows niet op mijn console installeren?
Nou, eigenlijk moeten we uitgaan van het feit dat als je een Xbox hebt, je console Windows draait, met name een ingekorte versie die is geoptimaliseerd voor games en die veel essentiële elementen mist voor 99% van de applicaties. Waar we het over hebben is het installeren van de Microsoft besturingssysteem en deze gebruiken alsof het een pc is. De hardware is immers die van een conventionele computer en zowel de centrale processor als de grafische processor leveren meer dan behoorlijke prestaties voor games. En dezelfde logica kan worden toegepast in het geval van SONY-consoles.
DRM-systemen staan niet toe dat u Windows op uw console installeert
Op een computer kunt u de gewenste software uitvoeren en de gewenste componenten en randapparatuur installeren. Op een console is het anders omdat hun distributie door de fabrikant moet worden gecertificeerd. Elk stuk software dat u op een console gaat installeren, heeft een identificatiesleutel die op afstand wordt geverifieerd door de servers van de fabrikant. Dus wanneer we een schijf in de lezer van onze console plaatsen of de game downloaden van internet, wordt deze ondertekend met een universele sleutel.
Deze sleutel is onbekend en alleen bekend bij de fabrikant en maakt deel uit van een complex encryptie- en decryptiesysteem. Het wordt een universele sleutel genoemd en een van de uitdagingen voor hackers om piraterij in een systeem te activeren, is om die sleutel te bemachtigen. Waarmee ze elke lopende applicatie kunnen ondertekenen, inclusief een besturingssysteem. En geloof ons, we hebben mijlpalen gezien zoals het runnen van een Linux distributie op een PS4.
Terwijl het Penguin-besturingssysteem gratis is en geen eigenaar heeft. Het verspreiden van een gewijzigde versie van Windows met een sleutel waarmee het op een console kan worden uitgevoerd, is op zichzelf een overtreding van piraterij, aangezien alleen Microsoft de rechten heeft om hun product te kopiëren en te distribueren. En als hackers ergens expert in zijn, dan is het wel om hun handen niet vuil te maken. Daarom kunnen we Windows niet in de console uitvoeren.
starten is anders
Als we nu naar een veel technischer onderwerp gaan, moeten we er rekening mee houden dat het opstartproces op een console, evenals de gereserveerde geheugenadressen, van het ene systeem naar het andere kunnen veranderen, zelfs als dezelfde processors worden gebruikt. In chips met een set registers en x86-instructies is de communicatie met de componenten en randapparatuur door RAM en specifiek worden bepaalde adressen meestal toegewezen aan gebeurtenissen met de hardware.
Stel dat we het geheugenadres 1212 hebben, daarin is toegewezen dat bij het schrijven van gegevens de printer wordt geactiveerd, maar in een ander systeem kan dit 5151 zijn. Feit is dat we met een gedifferentieerde geheugenmap kunnen tegenkomen ernstige fouten bij het uitvoeren van programma's en het gebruik van hardware. Dit heeft ook invloed op het opstarten van het systeem, een simpele wijziging in dit geval kan betekenen dat twee ogenschijnlijk identieke systemen niet op dezelfde manier starten en we moeten uitgaan van het feit dat het besturingssysteem het eerste programma is dat start.
De chipset is anders
De manier om een programma of data op een console te blokkeren is via de chipset. Het proces hiervan is heel eenvoudig: als een programma niet is ondertekend met de universele sleutel die we eerder hebben genoemd, is het ondertekend met een niet-autorisatiebit. Het idee is dat wanneer de chipset van de console de harde schijf van de console moet doorzoeken of SSD, zal het die sector volledig negeren. Deze functionaliteit is niet te vinden op de pc, aangezien we willen dat we elk stuk software kunnen uitvoeren zonder iemand of iets om toestemming te vragen.
De onverenigbaarheid komt voort uit het feit dat, in een videogameconsole, een uniek element is dat alleen compatibel hoeft te zijn met zichzelf, de communicatie met de randapparatuur en componenten uiteindelijk op een onconventionele manier wordt uitgevoerd. Dat is ook een manier om het systeem te beschermen.
