De WiFi verbinding is een noodzaak geworden in huizen, en ook op de nieuwe plekken waar we aankomen. Wie heeft er nog nooit om het wachtwoord gevraagd om verbinding te maken met internet? Een situatie die is ontstaan omdat we zo lang mogelijk verbonden willen blijven met het netwerk van netwerken, en als dat zo is? draadloze, veel beter. Maar zou u weten hoe oud deze uitvinding is?
Of het nu bij een vriend thuis, in een restaurant of in een wachtkamer is, vragen of er wifi is en wat het wachtwoord is, is bijna een nieuwe routine om ervoor te zorgen dat we te allen tijde verbonden kunnen zijn met internet. Maar heb je je ooit afgevraagd? waar het vandaan komt en wanneer het kwam in ons leven?
WiFi, bedacht door Lamarr in 1942 en geformuleerd in 1997
De realiteit is dat we worden geconfronteerd met een connectiviteit die we elke dag gebruiken en die beetje bij beetje bijna net zo essentieel is geworden als water of elektriciteit. Het is dan ook een technologisch concept waarmee we meer dan vertrouwd zijn ... maar misschien weten niet veel mensen wie dit netwerk heeft uitgevonden en wat de oorsprong is.
In een notendop; De wifi die we tegenwoordig gebruiken, is een manier om breedbandinternet te leveren aan een of meer apparaten via draadloze zenders en radiosignalen. Dus wanneer een zender gegevens van internet ontvangt, zet deze deze om in een radiosignaal dat compatibele apparaten kunnen ontvangen en lezen. Van daaruit kunnen de zender en het apparaat al informatie uitwisselen.
De uitvinding wordt echter toegeschreven aan de handen van Hedy Lamarr , een beroemde filmactrice die haar werk combineerde met dat van een uitvinder. Lamarr leefde tussen 1914 en het jaar 2000. Lamarr, de dochter van een joods echtpaar, wilde militaire technologie ontwikkelen om de regering van de Verenigde Staten te helpen.
Zo patenteerde hij in 1942 een geheim communicatiesysteem, dat werd wat we tegenwoordig kennen als frequency hopping. Jaren later, in 1997 , de eerste wifi-standaard, IEEE 802.11, werd gecreëerd in de handen van het IEEE (Institute of Electrical and Electronics Engineers, en waaraan het zijn naam ontleent. gegevens worden overgedragen met 1 Mbps.
Hoe was de oorsprong?
Als zodanig, en hoewel de ideoloog van dit soort communicatie de eerder genoemde Oostenrijkse actrice was, werd het de Wireless Ethernet Compatibility Alliance genoemd, wat het leven schonk aan wat we nu kennen. Lamarr reisde in 1942 naar Washington om het patent gratis aan het Amerikaanse leger te geven, maar de De regering-Roosevelt nam hem niet serieus.
Hoewel nooit gebruikt tijdens de Tweede Wereldoorlog, werd de uitvinding gered tijdens de Cubacrisis in 1962. Pas in 1997 kreeg het publieke herkenning , bekroond met een Bulbie door de Electronic Frontier Foundation .
Het kwam bij hem op tijdens een gesprek met zijn Hollywood-buurman, de componist George Antheil, in 1940. Het idee van een... communicatie via een constant veranderende frequentie gesynchroniseerd tussen zender en ontvanger was in het verleden bij sommige uitvinders en wetenschappers opgekomen, zoals Nikola Tesla. Maar niemand was in staat geweest om een apparaat te maken dat in staat was om het waar te maken.
Zoals we zeggen, bedachten deze voorlopers van dit netwerksysteem transmissietechnologieën via radiogolven. Maar de eerste pogingen om deze golven voor computerdoeleinden te gebruiken, werden gedaan in 1971, toen een computernetwerk van de Universiteit van Hawaï, ALOHAnet, verschillende Hawaïaanse eilanden met elkaar verbond door datapakketten over de UHF-golven , die werden gebruikt voor tv-zenders. Sommige van de protocollen die door ALOHAnet worden gebruikt, vormen de basis van Ethernet en WiFi zelf.
Dit idee werd uiteindelijk een belangrijk onderdeel van de technologieën
Het idee van Lamarr om steeds veranderende frequenties te gebruiken om interferentie te voorkomen, is geworden: een belangrijk onderdeel van veel van de radiotechnologieën die we tegenwoordig gebruiken. In feite hebben we het, samen met wifi, ook met Bluetooth zelf, die beide deze techniek gebruiken om interferentie veroorzaakt door andere apparaten in de buurt te voorkomen.
Dus naast radiofrequentie, dankt deze technologie zijn geboorte aan een standaardprotocol dat is ontworpen om lokale draadloze netwerken mogelijk te maken. Dit is de eerder genoemde 802.11, die verantwoordelijk is voor het hebben van wireless internet in huizen, openbare plaatsen... onder zijn vele taken probeert het de criteria en andere technische aspecten te verenigen om de integratie tussen technologieën te vergemakkelijken.
De technologie evolueert voortdurend en verbetert en wordt in de loop van de tijd efficiënter. Een van de positieve aspecten is dat het is: veiliger worden . Dit netwerk is zeer eenvoudig te installeren met behulp van toegangspunten en kan worden gebruikt om toegang te bieden tot een internetverbinding, waardoor het bereik wordt vergroot, maar ook om intern verschillende apparaten aan te sluiten met het voordeel dat er geen kabels nodig zijn om gegevens of bestanden te verzenden.
Momenteel is het bereik is afhankelijk van de antennes en repeaters , waar binnenlandse aansluitingen (via de router ) bereik ongeveer 25 meter, terwijl het met professionele apparaten mogelijk is om 30 kilometer ver te bereiken.
