Een ding dat je misschien is opgevallen, is dat de CPU pinout, dat wil zeggen de verbindingen onder de processor, is in de loop van de tijd toegenomen. Ze worden kleiner en ze worden steeds groter. Zou het niet beter zijn om een universele socket te hebben om elke processor te plaatsen? Nou, vandaag zullen we uitleggen waarom er komen steeds meer pinnen of aansluitingen op de processor.
Als we een nemen Intel or AMD CPU en begin met het tellen van het aantal pinnen dat ze hebben, we zullen zien dat het aantal pinnen in de loop van de tijd is toegenomen. Een Pentium III uit de late jaren 90 had bijvoorbeeld 370 pinnen in de processor, terwijl de laatste twee generaties Intel Cores het aantal hebben verhoogd tot 1700. Het nut van al deze pinnen is niet alleen om de CPU van elektrische energie te voorzien om te werken, maar om het te communiceren met de verschillende elementen binnen het bord, beide met de RAM geheugen, met de chipset en de verschillende componenten en randapparatuur aangesloten op de uitbreidingsbussen.
Waarom hebben processors steeds meer pinnen?
Het antwoord hierop is heel simpel, om steeds meer functies aan de processor toe te voegen. Bovendien is een van de redenen waarom processors in de loop van de tijd energiezuiniger zijn geworden, de toename van het aantal pinnen. De reden hiervoor is eenvoudig uit te leggen, in de processors van vroeger werkten de ontwerpen met één spanning, maar tegenwoordig hebben we verschillende spanningen voor verschillende kloksnelheden en verbruik. Daarom zal, afhankelijk van de werklast van de processor te allen tijde, de een of de ander worden geactiveerd.
Een andere reden is dat sommige functies van de randapparatuur en componenten geactiveerd moeten worden via een specifieke pin. De bediening is eenvoudig, het feit dat een meting naar een specifiek geheugenadres wordt verzonden, activeert een mechanisme dat de genoemde pin en de bijbehorende functie van het bord activeert of deactiveert. Evenmin mogen we communicatie vergeten, het hebben van veel pinnen om gegevens te verzenden betekent lagere kloksnelheden en daarmee een lager verbruik voor datacommunicatie.
Ten slotte mogen we de temperatuurbewakingsmechanismen niet vergeten, die continu metingen uitvoeren op de processor en de snelheid en spanning automatisch aanpassen om oververhitting te voorkomen die de pc zou kunnen beïnvloeden. Naarmate het aantal processorpinnen toeneemt, des te nauwkeuriger de informatie die ze ontvangen en des te meer controle ze hebben over de CPU.
En wat gebeurt er met de chips die gesoldeerd worden?
In laptops en grafische kaarten zijn hun chips gesoldeerd; de functionaliteit is echter hetzelfde en de pinnen zijn er nog steeds, alleen in plaats van contact te maken via een socket, geven ze de informatie door of ontvangen ze de informatie via hen. Het is meer dat wanneer we het soldeer demonteren, we hetzelfde type pinnen kunnen zien. Het enige verschil is dus dat ze niet eenvoudig door de gebruiker in elkaar gezet kunnen worden. Merkwaardig genoeg is een groot deel van de GPU's of grafische chips geprototypeerd met kaarten met een geïntegreerde socket erin, zoals veel processors voor laptops, maar de definitieve versies zijn volledig op het bord gesoldeerd.
