Een van de meest voorkomende details in de specificaties van laptops is dat in bepaalde modellen LPDDR5 wordt genoemd als een soort van RAM geheugen, wat meestal gebruikelijk is in mobiele telefoons en op papier, althans wat betreft overdrachtssnelheid het wordt vergeleken met de DDR5 . De dingen zijn echter niet zo eenvoudig als ze lijken.
Een van de voordelen die de pc heeft ten opzichte van consoles, is dat hij niet afhankelijk is van een enkele geheugenpool voor zowel grafische afbeeldingen als algemene verwerking, iets wat wel gebeurt op mobiele telefoons en videogameconsoles. Het merkwaardige aan LPDDR5 en GDDR6 is dat ze één ding gemeen hebben: ze hechten belang aan bandbreedte in ruil voor het opofferen van latentie, wat betekent dat de processor slechter presteert.
Waarom is LPDDR5 slechter dan DDR5 op pc?
In theorie en op papier presteren DDR5- en LPDDR5-geheugen hetzelfde als we naar hun bandbreedte kijken, maar met een paar kleine verschillen. Het duidelijkste is dat er geen geheugenmodules in DIMM- of SO-DIMM-indeling zijn die LPDDR5-geheugen gebruiken. Daarom zijn de specificaties van Intel en AMD desktopprocessors ondersteunen dit type RAM niet, omdat ze niet worden gebruikt.
Ondanks de naam Low Power of low power heeft LPDDR5 echter niets te maken met DDR5 en het is ook geen versie met een lager verbruik. Het zijn twee verschillende geheugenstandaarden die zijn goedgekeurd door de JEDEC en hebben bijgevolg verschillende communicatietijden tussen beide soorten geheugen en dit is waar het probleem om de hoek komt kijken. Heb je je ooit afgevraagd waarom LPDDR5-latentietijden niet openbaar zijn? Welnu, vanwege het simpele feit dat ze veel slechter zijn dan DDR5 en uiteindelijk een bottleneck vormen voor het systeem CPU. Met andere woorden, bij het kiezen van een laptop, als deze DDR5-geheugen heeft, zal deze betere processorprestaties hebben dan LPDDR5, maar er worden steeds meer modellen verkocht met deze configuratie, vooral ultradunne laptops.
Waarom gebeurt er?
In tegenstelling tot wat veel mensen denken, hebben mobiele chips veel slechter presterende processors dan pc-chips, dus slechtere latentie leidt niet tot een zo groot prestatieverlies. Laten we niet vergeten dat de meeste laptops met LPDDR5-geheugen worden gebruikt voor zeer lichte taken met CPU-modellen met een zeer lage kloksnelheid bij dagelijks gebruik.
Het dilemma van de monteur
LPDDR5-geheugen is ontworpen om te werken in mobiele apparaten en daarom zijn ze erg dun, veel zelfs met volledig passieve koeling en dit is een pluspunt onder bepaalde omstandigheden van thermische dissipatie om op dat moment voor dat geheugen te kiezen in plaats van DDR5 om ultra- dunne laptops.
Hoewel het waar is dat DDR5-geheugen op het bord kan worden gesoldeerd, gaan de meeste verkochte geheugenchips in DIMM's en SO-DIMM's, en individuele chips zijn meestal duurder. Afgezien van het feit dat ze veel meer warmte afgeven dan LPDDR5 en daarom worden ze weggegooid bij het bouwen van bepaalde laptops.
Wat inderdaad een fout is, is dat bij conventionele laptops die meestal een processor hebben die eindigt op H of HX in hun naam, en daarom zonder problemen DDR5- en zelfs GDDR6-geheugen van grafische kaarten kunnen ondersteunen. sommige. Welnu, als u een gaming-laptop met deze kenmerken ziet en deze vanaf het begin weggooit, worden de prestaties van de processor beperkt door het knelpunt dat het gebruik van een geheugen met een hogere latentie veronderstelt.
